Każdy doświadcza czasem uczucia lęku. Od czasu do czasu jest to całkowicie normalne. Jednakże dla osób z zespołem lęku uogólnionego uczucie lęku jest w zasadzie stałe i wpływa na ich codzienne życie.
Zespół lęku uogólnionego (nerwica lękowa), to przewlekła choroba, która objawia się strachem przed wieloma sytuacjami i sprawami, nie zaś przed jednym konkretnym zdarzeniem. Chorzy na nerwicę lękową odczuwają lęk przez większość czasu i często mają trudności z przypomnieniem sobie, kiedy ostatnio czuli się zrelaksowani. Nerwica ta, może powodować objawy psychologiczne i fizyczne. Dotyka mniej więcej co pięćdziesiątego człowieka na jakimś etapie życia. Nieco częściej dotyczy to kobiet; choroba pojawia się najczęściej u osób dwudziestokilkuletnich. Co to jest nerwica lękowa, jak sobie z nią radzić i ile trwa leczenie – nie bez przyczyny są to często wyszukiwane hasła w internecie. Wpływ na to ma również świat, w którym przyszło nam żyć. Dla utrzymania zdrowia psychicznego i fizycznego łatwym on nie jest. Nerwica lękowa znacznie wpływa na codzienne życie, utrudniając choremu wykonywanie zwykłych czynności. Dostępnych jest jednak kilka różnych opcji leczenia, łagodzących zarówno objawy psychiczne, jak i fizyczne.
Wśród dodatkowych symptomów wyróżnia się:
● niepokój,
● łatwe męczenie się,
● napięcie mięśniowe,
● problemy ze snem,
● drażliwość,
● zamartwianie się codziennymi wydarzeniami,
● przeczucie, że coś złego może się wydarzyć,
● znaczny spadek koncentracji i uwagi,
Pomimo że uczucie napięcia i lęku jest w tym zaburzeniu dominujące, to u chorych występują również objawy ze strony organizmu, które można podzielić na 3 grupy:
● napięcie ruchowe (uczucie wewnętrznego drżenia, bóle mięśni, zwłaszcza
ramion i pleców, bóle głowy, zmęczenie i niemożność zrelaksowania się,
uczucie kluski w gardle lub trudności w połykaniu),
● wzmożona aktywność układu autonomicznego (kołatanie serca, silne bicie
serca, tachykardia, pocenie się, wewnętrzne drżenie, suchość w ustach,
uderzenia gorąca lub zimne dreszcze),
● objawy dotyczące klatki piersiowej i brzucha („niepokój” w nadbrzuszu,
trudność w oddychaniu, uczucie dławienia, bóle w klatce piersiowej,
nudności).
Statystycznie średnia zapadalność w ciągu całego życia wynosi ok 5%. Na podstawie badań stwierdzono, że w populacji ogólnej osoby z uogólnionymi zaburzeniami lękowymi niezwykle rzadko zgłaszają się po pomoc!
Przyczyny nerwicy
Jak w przypadku większości chorób wpływających na zdrowie psychiczne, dokładna przyczyna zespołu lęku uogólnionego nie jest w pełni poznana. U niektórych choroba ta rozwija się bez żadnego widocznego powodu. U innych zachorowanie jest następstwem stresującego wypadku lub zdarzenia. Niektóre badania sugerują, że może wynikać z braku równowagi określonych substancji chemicznych znajdujących się w mózgu. Nerwica ma najprawdopodobniej złożoną kombinację przyczyn; nie wywołuje go samo zachwianie równowagi związków chemicznych w mózgu. Autorzy badań uważają, że choroba ta,
spowodowana jest przez połączenie różnych czynników, do których należą procesy biologiczne w organizmie, czynniki genetyczne, środowisko i doświadczenia życiowe.
Nerwica lękowa – leczenie
W leczeniu uogólnionych zaburzeń lękowych podkreśla się skuteczność psychoterapii. W warunkach polskich często podstawowym sposobem leczenia zaburzeń lękowych są farmaceutyki.
Przebieg nerwicy lękowej
Zaburzone jest często procesem przewlekłym, trwającym od kilku do kilkunastu lat. Badania naukowe dowiodły, iż odsetek chorych z remisją objawów po roku wynosi 15%, po okresie 2 lat to 25%, natomiast po 5 latach to niemal 38%, równoległe występowanie innego zaburzenia lękowego zmniejsza odsetek osób z remisja co najmniej o połowę. W ciągu pierwszego roku nawrót dolegliwości zauważono u 10% chorych, a po upływie 3 lat u 25%.
Psychoterapia
Psychoterapia samodzielnie, jak również w połączeniu z farmakoterapią, jest jedną z najbardziej rozpowszechnionych metod leczenia zaburzeń lękowych. Obecnie uważana jest za jedną z najskuteczniejszych metod leczenia specyficznych zaburzeń lękowych. Uczy pacjenta zastępować negatywne myśli i zachowania pozytywnymi. Leki, pomagające złagodzić objawy lęku, to benzodiazepiny. Nie można ich jednak stosować przez dłuższy czas, ponieważ można się od nich uzależnić. Terapia ukierunkowana jest na zmianę zachowań nieprzystosowawczych związanych z lękiem. Szczególnie ważne jest nauczenie pacjenta technik relaksacyjnych w celu zmniejszenia przeżywanego napięcia oraz praca nad kontrolą zamartwiania się.